Κατεβαίνοντας την οδό Σίνα, εδώ και πολλά χρόνια, υπήρχε ένα υπόγειο βιβλιοπωλείο - βιβλιοδετείο, με μια μικρή βιτρίνα - παράθυρο κάτω από το επίπεδο του δρόμου. Θα πρέπει να ανήκε σε μια οικογένεια δύο ή τρεις γενιές. Αν καθόσουν να ψάξεις μπορούσες να βρεις από πανεπιστημιακά βιβλία του 1970-80, μέχρι κάποια υπολείμματα των εκδόσεων ΓΑΛΑΞΙΑΣ (όπως το Μαραμπού και πούσι του Καββαδία) και μια μελέτη του Βάρναλη για το Σολωμό, από το 1923 (!)

Μια κρυμμένη σκάλα από κάτασπρο μάρμαρο σε οδηγούσε να αφήσεις πίσω σου τον έξω κόσμο και σε περνούσε από μια πύλη πίσω στο χρόνο. Πίσω στην ποιότητα. Πίσω στη μαγεία.

Το μικρό βιβλιοπωλείο κλείνει. Δεν ταιριάζει και πολύ ανάμεσα στους φούρνους, τα φαγάδικα και τα τραπεζάκια στα πεζοδρόμια. Ο ιδιοκτήτης απάντησε στην αδιακρισία μου λέγοντας ότι « η ζωή τον οδηγεί κάπου αλλού». Όλους μας οδηγεί «κάπου αλλού». Ωστόσο, για λίγες μέρες ακόμα, μπορεί κανείς να αγοράσει σε χαμηλή τιμή μια δόση νοσταλγίας, κάποιες αναμνήσεις, λίγη γνώση από αυτή που είναι πάντα επίκαιρη, αλλά ποτέ της μόδας.

Μετά η μαγεία θα σβήσει, η πύλη θα κλείσει κι η πόλη θα συνεχίσει «προς το μέλλον», προς μια καθημερινότητα χωρίς ποιότητα και – το χειρότερο – χωρίς δίψα για ποιότητα…..

Ετικέτες
1 Response
  1. Όλα θα κλείσουν σιγά σιγά, και τα μαγαζάκια που μας συντρόφεψαν στις εφηβικές μας περιπλανήσεις, και ο μανάβης της γειτονιάς που μας έδινε τις φρέσκιες αρωματικές ντομάτες, κι ο βιβλιοπώλης που ήξερε τί διαβάζουμε, και το μαγαζάκι με τα ρούχα που έφερνε ότι φορούσαμε, κι ο μπακάλης με την καλή γραβιέρα, τίποτα προσωπικό δεν θα θυμίζει σε λίγο την πόλη που γεννηθήκαμε, τίποτε παρά μόνο η Ακρόπολη που σαν καρτ-ποστάλ θα πουλιέται όλο και φθηνότερα στους επίδοξους αγοραστές.. λυπάμαι είναι αργά άν δεν υποψιαζόμαστε τι συμβαίνει στον τόπο μας καλύτερα να πάμε για ύπνο.


Δημοσίευση σχολίου